بیش فعالی کودکان

بیش فعالی کودکان که به لاتین ADHD نامیده می شود نوعی اختلال شایع در بین کودکان می باشد. این اختلال در قبل از ورود به مدرسه در دوران اولیه رشد در کودک دیده می شود. طبق بررسی های انجام شده حدود 5 الی 10 درصد از کودکان به این اختلال دچار می شوند. همچنین این اختلال در پسران بیشتر از دختران مشاهده می گردد که دلیل این امر هنوز مشخص نشده است.

همچنین بیش فعالی در بزرگسالان نیز ممکن است بروز دهد.

وقتی صحبت از بیش فعالی کودکان می شود، مدیریت آن برای والدین می تواند دشوار باشد. بیش فعالی در کودکان می تواند ناشی از عوامل مختلفی مانند ژنتیک، تغذیه و یا حتی عوامل محیطی باشد. توجه به این نکته ضروری است که بیش فعالی لزوماً نشانه یک اختلال یا یک مشکل رفتاری نیست، بلکه می تواند به سادگی بخشی طبیعی از رشد کودک باشد. شناسایی علت بیش فعالی برای یافتن بهترین راه حل برای کودک مهم است.

در برخی موارد، کودک ممکن است به ورزش یا فعالیت های خارج از منزل بیشتری نیاز داشته باشد تا به او کمک کند تمرکز کند و انرژی خود را صرف کند. در موارد دیگر، ممکن است لازم باشد از متخصص اطفال یا روانشناس کمک بگیرید. در هر صورت، مهم است که به خاطر داشته باشید که بیش فعالی کودکان بخشی طبیعی از رشد است و نباید به عنوان یک مشکل تلقی شود. با رویکرد صحیح، والدین می توانند به فرزندان خود کمک کنند تا بیش فعالی خود را مدیریت کنند و عادات سالمی را ایجاد کنند که تا بزرگسالی ادامه خواهد داشت.

علائم بیش فعالی کودکان

علائم بیش فعالی می تواند شامل مشکل در نشستن، صحبت بیش از حد، تکانشگری، مشکل در پیروی از دستورالعمل ها، مشکل در تمرکز، و بی قراری باشد. توجه به این نکته ضروری است که همه کودکان متفاوت هستند و برخی از این رفتارها بسته به فرد ممکن است کم و بیش مشخص شوند. بیش فعالی می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله استعداد ژنتیکی، عوامل محیطی و شرایط پزشکی باشد. اگر مشکوک هستید که کودک شما ممکن است علائم بیش فعالی را نشان دهد، مهم است که با پزشک مشورت کنید، زیرا آنها می توانند به شما در تعیین علت و ارائه درمان مناسب کمک کنند.

درمان ممکن است شامل دارو درمانی، رفتار درمانی یا ترکیبی از هر دو باشد. همچنین مهم است که توجه داشته باشید که بیش فعالی را می توان با تغییراتی در سبک زندگی مدیریت کرد، مانند اطمینان از خواب کافی کودک، ارائه وعده های غذایی سالم و انجام فعالیت بدنی منظم. با انجام اقدامات لازم برای مقابله با بیش فعالی، می توانید به فرزندتان کمک کنید تا زندگی پربارتر و رضایت بخشی داشته باشد.

✔بیشتر بخوانید: درمان کودکان بیش فعال با نوروفیدبک

از دیگر علائم بیش فعالی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. تحرک بیش از اندازه
2. جلب توجه برای جبران کمبود توجه
3. عدم تمرکز
4. انجام اعمال ناگهانی و غیر قابل پیش بینی
5. کم اشتهایی و کم خوردن غذا
6. مشکل در خوابیدن
7. تمایل به انجام کارهای خطرناک
8. عدم توانایی در توجه به جزئیات
9. بی دقتی و بی نظمی ( اغلب وسایل خود را گم می کنند. )
10.بی قراری (نمی توانند یک جا آرام بنشینند)

علل بیش فعالی کودکان

بیش فعالی در کودکان یک مشکل رایج است که می تواند ناشی از عوامل مختلفی باشد. یکی از شایع ترین دلایل ژنتیک است، زیرا برخی از کودکان با استعداد بیش فعالی متولد می شوند. علاوه بر این، عوامل محیطی می توانند نقش داشته باشند، مانند فقدان ساختار در خانه یا قرار گرفتن در معرض مقادیر بیش از حد تحریک. رژیم غذایی نیز می تواند یک عامل باشد، زیرا برخی از غذاها مانند شکر و غذاهای فرآوری شده می توانند بیش فعالی را افزایش دهند.

در نهایت، شرایط پزشکی، مانند ADHD، می تواند باعث بیش فعالی در کودکان شود. توجه به این نکته ضروری است که بیش فعالی با مداخله و درمان مناسب قابل کنترل است. والدین باید از علل بالقوه بیش فعالی در فرزندان خود آگاه باشند و در صورت نیاز از متخصصان کمک بگیرند. با کمک مناسب، کودکان می توانند یاد بگیرند که بیش فعالی خود را مدیریت کنند و زندگی سالم و سازنده داشته باشند.

انواع بیش فعالی کودکان

از انواع بیش فعالی کودکان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

1. کمبود توجه و تمرکز
در این نوع اختلال از بیش فعالی کودک تنها تلاش خود را برای جلب توجه از اطرافیان می کند . همچنین تمرکز کافی در مسائل مختلف ندارد.
2. تحرک زیاد
در این نوع از کودکان انرژی زیادی برای تحرک دارند و دیرتر از حالت عادی خسته می شوند.
3. پرتحرکی و کمبود توجه و تمرکز
در این کودکان همه علائم دو نوع قبل را دارند . این تنوع اختلال در کودکان مقطع دبستان و در فرزند پسر اول خانواده بیشتر مشاهده می شود.

بیش فعالی در کودکان مشکل رایجی است که والدین و معلمان با آن مواجه هستند. این وضعیتی است که با فعالیت بدنی بیش از حد، بی قراری و مشکل در تمرکز روی کارها مشخص می شود. انواع مختلفی از بیش فعالی در کودکان وجود دارد که می توان آنها را شناسایی کرد، از جمله بیش فعالی فیزیکی، بیش فعالی کلامی و بیش فعالی شناختی.

بیش فعالی بدنی با فعالیت بدنی بیش از حد مانند دویدن، پریدن و بالا رفتن مشخص می شود. کودکان مبتلا به بیش فعالی فیزیکی ممکن است برای مدت طولانی در یک جا نشستن مشکل داشته باشند و به راحتی توسط محیط اطرافشان پرت شوند.

بیش فعالی کلامی با صحبت بیش از حد، قطع صحبت و مشکل در انجام دستورالعمل ها مشخص می شود. کودکان مبتلا به بیش فعالی کلامی ممکن است در انجام وظیفه مشکل داشته باشند و در کلاس یا خانه بیش از حد صحبت کنند.

بیش فعالی شناختی با مشکل در تمرکز روی کارها، مشکل در سازماندهی افکار و مشکل در پیروی از دستورالعمل ها مشخص می شود. کودکان مبتلا به بیش فعالی شناختی ممکن است در انجام وظایف خود مشکل داشته باشند و ممکن است به راحتی توسط محیط اطرافشان پرت شوند.

توجه به این نکته ضروری است که بیش فعالی در کودکان همیشه نشانه اختلال سلامت روان نیست. در برخی موارد، ممکن است نشانه ای از یک بیماری زمینه ای یا واکنشی به یک محیط استرس زا باشد. اگر نگران بیش فعالی فرزندتان هستید، مهم است که با یک پزشک یا متخصص سلامت روان صحبت کنید.