سندرم پای بیقرار
سندرم پای بیقرار، اختلال سیستم عصبی است که با حرکات ناگهانی پاها همراه است. پزشکان این سندرم را به عنوان یک اختلال خواب در نظر می گیرند، چرا که معمولا هنگام استراحت رخ می دهد یا شدت می گیرد. ممکن است بیمار مشکلاتی را در خوابیدن و یا نشستن های طولانی مدت داشته باشد.
در صورتی که نسبت به درمان اقدامی صورت نگیرد، شاهد تشدید شرایط خواهیم بود. به مرور زمان، کمبود خواب می تواند منجر به بروز مشکلاتی در منزل و یا محیط کار شود.
هر فردی می تواند به سندرم پای بیقرار مبتلا شود، اما در خانم ها بیشتر شایع است و احتمال بروز علائم شدیدتر، در افراد مسن بیشتر می باشد.
در برخی موارد، به خصوص اگر علائم خفیف باشد، این سندرم تشخیص داده نخواهد شد. اما به محض تشخیص، درمان آغاز می شود.
محتوا
علائم و نشانه های سندرم پای بیقرار
افراد مبتلا به سندرم پای بیقرار، احساسات غیر عادی مانند خارش، سوزن سوزن شدن، ناتوانی در حرکت دادن پا و یا تیر کشیدن پا دارند و هم چنین نیروی شدیدی را در حرکت کردن پای خود احساس می کنند. این شرایط هم چنین می تواند در دیگر نواحی بدن از جمله بازوها، قفسه سینه و یا سر نیز اتفاق بیفتد.
احساسی که اغلب در هر دو سمت بدن اتفاق می افتد، اما گاهی می تواند تنها یک سمت را درگیر کند و یا از سمتی آغاز و به سمت دیگر حرکت کند.
سندرم پای بیقرار می تواند خفیف تا شدید باشد. می تواند بیاید و برود و شدت آن در هر بار حمله متفاوت باشد. اما این سندرم عمدتا عصرها و شب ها، شدت بیشتری خواهد داشت که می تواند منجر به بروز مشکلات خواب شود و زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد.
علت بروز سندرم پای بیقرار چیست؟
علت اصلی بروز سندرم پای بیقرار به طور کامل مشخص نیست، اما ژن ها می توانند نقش مهمی را داشته باشند. تقریبا نیمی از افراد مبتلا، سابقه خانوادگی ابتلا به این سندرم را دارند.
از دیگر عوامل موثر می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- بیماری های مزمن: ابتلا به شرایط پزشکی برای مدت طولانی از جمله کمبود آهن، بیماری پارکینسون، نارسایی کلیوی، دیابت و یا نوروپاتی عصبی.
- مصرف دارو: برخی داروها می توانند باعث تشدید علائم سندرم پای بیقرار شوند. از جمله داروهای ضد تشنج، برخی داروهای ضد افسردگی، داروهای سرماخوردگی و حساسیت ها که حاوی آنتی هیستامین هستند.
- بارداری. برخی خانم ها در دوران بارداری به خصوص در سه ماهه آخر، می توانند دچار سندرم پای بیقرار شوند که البته یک ماه بعد از زایمان، برطرف خواهد شد.
- سبک زندگی. کمبود خواب و یا دیگر اختلالات خواب، هم چنین مصرف الکل و کافئین می توانند منجر به تحریک و یا تشدید علائم شوند.
سندرم پای بیقرار چگونه تشخیص داده می شود؟
تست پزشکی برای تشخیص سندرم پای بیقرار وجود ندارد. پزشک با فردی که همراه با بیمار می خوابد، سوالاتی را در خصوص علائمی که متوجه می شود، مطرح می کند. شاخصه های اصلی برای تشخیص سندرم پای بیقرار عبارتند از:
- حرکت ناگهای پا به همراه ناراحتی و احساس غیر عادی
- شروع و یا تشدید علائم هنگام استراحت
- شروع و یا تشدید علائم عصرها
- دیگر شرایط مانند گرفتگی پا، آرتریت و یا دردهای عضلانی
از تست های آزمایشگاهی به منظور بررسی و تشخیص دیگر شرایط نیز کمک گرفته خواهد شد. معاینه نورولوژیک، هر گونه آسیب عصبی و یا مشکلات رگ های خونی را به خوبی نشان می دهند. تست خواب یا پلی سومنوگرافی نیز تعیین می کند که آیا مشکلات خواب در بروز این سندرم دخیل هستند یا خیر.
چه درمانی برای سندرم پای بیقرار وجود دارد؟
درمان قطعی برای سندرم پای بیقرار وجود ندارد، اما اقدامات درمانی به کنترل علائم و این که بیمار شب ها خواب راحتی داشته باشد، کمک می کنند.
اگر دیگر شرایط، علت بروز سندرم پای بیقرار باشند، نسبت به درمان آن شرایط باید اقدام صورت گیرد.
درمان سندرم پای بیقرار به تنهایی علائم را هدف قرار می دهد. اگر میزان علائم خفیف باشد، تغییرات کوچک مانند ورزش، داشتن برنامه خواب منظم، دوری از مصرف کافئین و الکل می تواند کمک کننده باشد.
برخی اقداماتی که به درمان سندرم پای بیقرار کمک می کنند، عبارتند از:
- ماساژ پاها
- دوش آب گرم
- قرار دادن کمپرس گرم و سرد بر روی پاها
در برخی موارد، مصرف دارو برای بیمار در نظر گرفته می شود.
سندرم پای بیقرار، اختلالی است که همیشه همراه بیمار است و می تواند با بالا رفتن سن، شدت بگیرد. این افراد باید حتما تحت نظر پزشک باشند تا تغییر در سبک زندگی و یا مصرف دارو برای آن ها در نظر گرفته شود.
Source: https://www.webmd.com/brain/restless-legs-syndrome/restless-legs-syndrome-rls#1
