گروه درمانی شناختی-رفتاری برای افراد مبتلا به SAD

گروه درمانی هراس یا اضطراب اجتماعی می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. یکی از رایج ترین اشکال گروه درمانی برای اختلال اضطراب اجتماعی (SAD) گروه درمانی شناختی-رفتاری است. احتمالاً سوالات زیادی در مورد اینکه گروه درمانی شامل چه مواردی است و چگونه به شما در رفع علائم خاصی که دارید کمک می کند. حتی ممکن است این سوال را داشته باشید که حضور در جمع گروهی از افراد، یعنی چیزی که شما بیش از هر چیز از آن می ترسید، چگونه می تواند به غلبه کردن شما بر ترس و اضطرابتان کمک کند.

اگر مبتلا به SAD هستید، احتمالاً بخش زیادی از زندگی خود را صرف دوری از موقعیت های اجتماعی کرده اید که باعث اضطراب و هراس شما می شوند. در نتیجه مهارت های ارتباطی و اعتماد به توانایی هایتان احتمالاً آسیب دیده است. این امر موجب کاهش عزت نفس و افزایش اضطراب می شود.

گروه درمانی موقعیتی عالی برای ایجاد مهارت های ارتباط اجتماعی و درمان اضطراب در محیطی امن و در حضور افرادی حمایتگر است. به علاوه، سایر افراد مبتلا به SAD می توانند از بهترین افرادی باشند که تا به حال ملاقات کرده اید و به دلیل احساس مشترکی که بین شما است می توانند بیشتر از سایرین شما را درک کرده و حامی شما باشند.

مزایا و فواید گروه درمانی

امتیازی که از شرکت در یک گروه به دست می‌آید این است که با افراد دیگری که مشکلی مشابه مشکل شما را دارند ملاقات می کنید. اگرچه همه افراد محرک ها یا شدت علائم مشابهی ندارند، اما حس اینکه ببینید شما تنها نیستید و افراد زیادی وجود دارند که این اختلال را دارند مفید بوده و به شما کمک می کند احساس بهتری داشته باشید.

موقعیت گروهی همچنین به شما امکان می‌دهد موقعیت‌های نقش‌آفرینی را تمرین کنید که مواجهه با آن‌ها در زندگی واقعی می تواند برای ترس و اضطراب شما بسیار محرک باشد. این محیط آرام و امن برای ایجاد اعتماد به مهارت های اجتماعی شما پیش از رها کردن آنها در دنیای “واقعی” موقعیتی بسیار مناسب و عالی است.

کجا و چگونه یک گروه درمانی پیدا کنیم؟

در صورتی که اختلال SAD در شما تشخیص داده شود، معمولاً توسط پزشک، روانپزشک، روانشناس یا سایر متخصصان سلامت روان به یک گروه درمانی ارجاع داده می شوید. اگر اخیراً مبتلا به SAD تشخیص داده شده‌اید، ممکن است پزشک یا درمانگر قبلاً توصیه کرده باشد که برای اضطراب اجتماعی خود در جلسات گروه درمانی شناختی-رفتاری شرکت کنید.

اگر تاکنون درباره ی راه‌های مقابله با اختلال اضطراب اجتماعی خود با بهترین روانپزشک در مورد گزینه‌های درمانی این مشکل صحبتی نکرده‌اید، سعی کنید در مورد گزینه‌های تشخیص و درمان این مشکل خود، از جمله روش گروه درمانی، با پزشکتان صحبت کنید. در غیر این صورت، می توانید در اینترنت و فضای مجازی یا از طریق مراجعه به انجمن های مربوط به این حوزه به دنبال گروه های درمانی بگردید.

چگونه یک گروه درمانی خوب پیدا کنیم؟

اگر بخواهید در یک گروه درمانی ایده آل برای SAD شرکت کنید، باید به دنبال چه ویژگی هایی باشید؟ در ادامه ی این مطلب برخی از ویژگی هایی که از یک گروه درمانی فوق العاده انتظار می رود آورده شده است.

• گروه فقط باید از افراد مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی تشکیل شود. پروتکل درمانی برای SAD با سایر اختلالات، حتی سایر اختلالات اضطرابی کاملاً متفاوت است.
• در حالت ایده آل، گروه درمانی شامل بیش از شش نفر نمی شود و توسط دو درمانگر هدایت می شود. این امر اجازه می دهد تا توجه فردی کافی برای هر یک از اعضای گروه وجود داشته باشد.
• در حالت ایده‌آل، این گروه دارای افرادی با سن و جنس مختلط است تا امکان اجرای سناریوهای نقش‌آفرینی بیشتری را فراهم کند.
• از آنجایی که همه ی افراد ترس‌های یکسانی ندارند، جلسات باید به گونه‌ای طراحی شوند که هر فرد بتواند موقعیت‌هایی را که برایش مشکل‌ساز است با هم گروهی های خود تمرین کند.
• از نظر درمانگرهایی که گروه را رهبری می کنند، در حالت ایده آل، این درمانگرها دانش کاملی از اختلال اضطراب اجتماعی و تجربه ی ارائه ی گروه درمانی شناختی-رفتاری را دارند.

در طی یک ملاقات اولیه با درمانگر خود، می توانید از او بخواهید در مورد میزان تجربه ی خود در مورد این اختلال و گروه درمانی هایی که اجرا کرده توضیحاتی را به شما بدهد. اگر پرسیدن این نوع سؤالات برای شما کار راحتی نیست، می توانید از کمک و همراهی یکی از اعضای خانواده و یا دوستانتان استفاده کنید تا این سوالات را از درمانگر شما بپرسد. اعضای خانواده معمولاً در گروه درمانی شناختی-رفتاری شرکت داده نمی شوند. با این حال، می توانند نقش مهمی در کمک به پیشرفت و انجام تمرین های شما و نظارت یا حتی پاداش دادن به شما داشته باشند.

در طی دیدار اولیه با درمانگر خود، ممکن است بخواهید در مورد تجربه های او در زمینه ی اختلالی که شما درگیر آن هستید و سوابق او در رابطه با گروه درمانی سوالاتی از او بپرسید. اگر با پرسیدن این نوع سؤالات از پزشک خود راحت نیستید، می توانید از یکی از اعضای خانواده ی خود و یا یکی از دوستانتان بخواهید تا در این دیدار اولیه همراه شما باشد و به جای شما این سوالات را از پزشکتان بپرسد.

اعضای خانواده معمولاً در جلسات گروه درمانی شناختی – رفتاری شرکت داده نمی شوند. با این حال، آنها می توانند نقش مهمی در کمک به انجام تکالیف شما و کمک به نظارت و پاداش دادن به پیشرفت های شما در مسیر گروه درمانی تان داشته باشند.

تکنیک های درمانی

به طور معمول، گروه درمانی شناختی – رفتاری، شامل 12 تا 24 جلسه ی درمانی در طول هفته می باشد. در جلسه ی اول، درمانگر مدل شناختی – رفتاری SAD و منطقی که در پشت این روش درمانی وجود دارد را به شما و سایر اعضای گروه ارائه خواهد داد. سپس در جلسات بعدی، گروه بر روی سه مؤلفه ی اصلی تمرکز خواهد کرد: قرار گرفتن هر فرد در معرض شرایطی که از آن می ترسد، بازسازی شناختی و تکالیفی که هر فرد باید در خانه انجام دهد.

 

1. قرار گرفتن شما در معرض شرایطی که از آن ترس دارید و یا برایتان سخت و آزاردهنده است، هم می تواند به طور ساختگی و نمایشی در خود گروه و هم با همراهی درمانگر و اعضای گروه در زندگی دنیای واقعی تان محیا شود. قرار گرفتن در معرض شرایط مورد نظر، چرخه ی ترس و اضطراب شما را مختل می کند و به شما این اجازه را می دهد تا در تعداد دفعات مکرر و به اندازه ی کافی در یک موقعیت ترسناک قرار گرفته و در آن بمانید تا کاهش طبیعی اضطراب خود را احساس کنید و تلاش کنید آن را کنترل کنید. از طریق ایفای نقش، افراد حاظر در گروه می توانند به عنوان مخاطبی برای یک سخنران عمومی عصبی، رئیس برای کسی که از درخواست افزایش حقوق می ترسد، طرف مقابل در یک علاقه ی عاشقانه برای کسی که می ترسد با جنس مخالف خود ارتباط برقرار کند، و غیره.. مشارکت داشته باشند.
2. بازسازی شناختی عموماً قبل، حین و بعد از قرار گرفتن شما در معرض شرایط مورد نظر (هم در جلسه ی درمانی و هم در زندگی دنیای واقعی) اتفاق می افتد و به شما این شانس را می دهد که باورهای ناکارآمد خود را آزمایش و بررسی کنید. همچنین از شما خواسته می‌شود تا ارزیابی کنید که آیا افکارتان مفید هستند یا خیر و از روش‌های سازگارتری برای مشاهده ی موقعیت‌های ترسناک استفاده کنید. در یک محیط گروهی، درمانگر از شما این سوال را می پرسد که در هنگام مواجهه با شرایطی که از آن می ترسید چه احساسی دارید و یا چه فکری می کنید.
3. تکالیف به طور کلی از شما می خواهند که با موقعیت های واقعی زندگی که در طول جلسات درمانی، شرایط و نقش های آنها شبیه سازی شده اند، روبرو شوید. همچنین از شما خواسته می شود تا در مورد نحوه ی مدیریت اضطراب خود در طول مدت قرار گرفتن در معرض این شرایط در زندگی واقعی تان فکر کنید. به این ترتیب، خود شما به نوعی نقش یک درمانگر را بر عهده می گیرید و یاد می گیرید که سازگارانه تر فکر و عمل کنید.

برخی از گروه ها حتی ممکن است برای تمرین در شرایط و زندگی واقعی، سفرهای میدانی هم داشته باشند. به عنوان مثال، برای شخصی که می ترسد در مرکز توجه قرار گیرد، همراه فرد و سایر اعضای گروه، به مرکز خرید اصلی شهر بروند. در فودکورت بنشینند سپس از اعضای گروه بخواهند شعر «تولدت مبارک» را بخوانند تا به فرد کمک کنند بر ترس و اضطراب خود غلبه کند.

 

پایان درمان

در پایان گروه درمانی، ممکن است که شما در مورد توانایی هایتان در زمینه ی حفظ آنچه که در طول این دوره آموخته اید، کمی عصبی شوید. برخی از گروه ها ممکن است جلسات تقویت کننده ای را طی ماه ها پس از اتمام طول گروه درمانی برای شرکت کنندگان خود ارائه دهند.

لازم است که در هر زمانی که شما احساس کردید، علائم اختلال شما در حال بازگشت هستند، برای بهبود و تقویت مهارت های خود که در طول گروه درمانی به دست آورده اید، مجدداً در چند جلسه ی درمانی اضافی شرکت کنید.

منبع : https://www.verywellmind.com/