نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) در بزرگسالان
نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) در بزرگسالان با مشکل در توجه، بیش فعالی و تکانشگری مشخص می شود. بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب با سازماندهی، مدیریت زمان و تصمیم گیری دست و پنجه نرم می کنند. آنها همچنین ممکن است مشکلاتی در روابط، عزت نفس و عملکرد کاری داشته باشند.
خبر خوب این است که ADHD قابل درمان است. ترکیبی از دارو، درمان و تغییرات سبک زندگی می تواند به بزرگسالان مبتلا به ADHD کمک کند علائم خود را مدیریت کنند و زندگی شاداب تر و رضایت بخشی داشته باشند. درمان می تواند به بزرگسالان کمک کند تا استراتژی هایی را برای مدیریت بهتر علائم خود بیاموزند. دارو می تواند به کاهش بیش فعالی و تکانشگری کمک کند. علاوه بر این، تغییرات سبک زندگی مانند ورزش منظم، خوردن یک رژیم غذایی سالم و خواب کافی می تواند به بهبود تمرکز و کاهش علائم کمک کند.
مهم است که به یاد داشته باشید که ADHD یک بیماری مادام العمر است و بزرگسالان مبتلا به ADHD باید اقداماتی را برای مدیریت علائم خود به صورت روزانه انجام دهند. با حمایت و درمان مناسب، بزرگسالان مبتلا به ADHD می توانند یاد بگیرند که علائم خود را مدیریت کنند و زندگی موفق و رضایت بخشی داشته باشند.
بسیاری افراد از وجود نقص توجه و بیش فعالی خود بی خبرند! افراد مبتلا به چنین اختلالی مشکلات تمرکز دارند، به این معنا که نمی توانند بر روی کار خاصی تمرکز کنند و اغلب چند کار را همزمان با هم انجام می دهند و با شکست مواجه می شوند، مشکلاتی را در برقراری روابط خود در محیط کار دارند، یا دیر در جلسات و قرار های كارى خود حاضر می شوند.
علائم نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان
اختلال نقص توجه در بزرگسالان با مشکل در توجه، تکانشگری و بیش فعالی مشخص می شود. بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است در مدیریت، تکمیل وظایف، مدیریت زمان و تمرکز بر روی کارها دچار مشکل شوند. آنها همچنین ممکن است در کنترل احساسات خود مشکل داشته باشند، به طور مثال به شدت دچار احساس غم شوند و یا به راحتی احساس نا امیدی کنند.
آنها همچنین ممکن است بیشتر مستعد انجام اشتباهاتی از قبیل بی دقتی، به تعویق انداختن و احساس بی قراری، باشند. علاوه بر این، بزرگسالان مبتلا به ADHD ممکن است در کنترل تکانه های خود، مانند صحبت کردن خارج از نوبت یا قطع صحبت دیگران، مشکل داشته باشند. آنها همچنین ممکن است در حفظ روابط مشکل داشته باشند، زیرا ممکن است بیش از حد حساس باشند یا در بیان احساسات خود مشکل داشته باشند.
اگر هر یک از این علائم را تجربه می کنید، مهم است که با پزشک خود صحبت کنید تا مشخص شود که آیا ADHD دارید یا خیر. با درمان مناسب، بزرگسالان مبتلا به ADHD می توانند زندگی موفق و رضایت بخشی داشته باشند.
✔بیشتر بخوانید: بیش فعالی کودکان
علل نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان
علت دقیق بیش فعالی در بزرگسالان ناشناخته است، تعدادی از عوامل وجود دارد که می تواند در ایجاد آن در بزرگسالان نقش داشته باشد. اینها شامل موارد زیر می‌شود:
- ژنتیک
- عوامل محیطی
- آسیب مغزی
- سوء مصرف مواد
- برخی شرایط پزشکی
| ژنتیک نقش مهمی در ایجاد ADHD در بزرگسالان دارد. مطالعات نشان داده اند که اگر والدینی مبتلا به ADHD باشند، احتمال ابتلای فرزندشان نیز به آن بیشتر است. علاوه بر این، جهش های ژنتیکی خاص نیز می توانند خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهند. |
| عوامل محیطی نیز می توانند در ایجاد ADHD در بزرگسالان نقش داشته باشند. محیط های استرس زا یا پر هرج و مرج می تواند خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد، و همچنین قرار گرفتن در معرض سمومی مانند سرب یا آفت کش ها می تواند خطر ابتلا به ADHD را افزایش دهد. |
| آسیب مغزی همچنین می تواند منجر به ایجاد ADHD در بزرگسالان شود. صدمات ضربه‌ای به مغز، مانند آسیب‌های ناشی از تصادف رانندگی یا سقوط، می‌تواند به مغز آسیب برساند و منجر به ایجاد ADHD شود. |
| سوء مصرف مواد همچنین می تواند به ایجاد ADHD در بزرگسالان کمک کند. مصرف الکل و مواد مخدر می تواند با توانایی مغز در تنظیم رفتار تداخل کند و منجر به علائم ADHD شود. |
| برخی از شرایط پزشکی نیز می تواند منجر به ایجاد ADHD در بزرگسالان شود. اینها شامل اختلالات تیروئید، اختلالات خواب و انواع خاصی از صرع است. |
به طور کلی، علت دقیق ADHD در بزرگسالان ناشناخته است، اما تعدادی از عوامل می توانند در ایجاد آن نقش داشته باشند. اگر فکر می کنید ممکن است ADHD داشته باشید، مهم است که با پزشک صحبت کنید، زیرا آنها می توانند به شما در مدیریت این بیماری و داشتن یک زندگی سالم و سازنده کمک کنند.
تشخیص نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان
افرادی که فکر می کنند به چنین اختلالی دچار هستند بهتر است به یک روان درمانگر مراجعه کنند. از آن جا که این اختلال ریشه در دوران کودکی فرد دارد و از همان دوران آغاز می شود، روانپزشک به بررسی گذشته و رفتارهای فرد در دوران کودکی، مدرسه و روابط فرد با دوستان، آشنایان و افرادی که با او در ارتباط بوده و هستند می پردازد. در برخی موارد، تست های فیزیکی و یا روان شناختى نیز انجام می شود. تشخیص نقص توجه و بیش فعالی در بزرگسالان، به شناسایی علت بروز و درمان این اختلال کمک می کند.
